ม่านราตรียังมิได้คลุมลง แต่ในนครไคฮงมีประทีปโคมไฟสว่างไสวแล้ว ผู้คนตามถนนใหญ่แออัดคับคั่ง เสียงรถเสียงม้าดังตึงตังอยู่ไม่ขาดหู
ตอนนั้นมีบุรุษหนุ่มรูปงาม สะพยายห่อผ้ายาวสีเขียว เดินทอดน่องข้ามถนนใหญ่มา เอวของบุรุษหนุ่มรัดไว้ด้วยไหมถักสีม่วง ที่เอวซ้ายมิใช่ห้อยไข่มุกร้อยด้วยไหมทองอยู่ลูกหนึ่ง !
ไข่มุกลูกนั้นโตประมาณลำไย !
หากพจารณาโดยละเอียดรอบคอบ คุณค่าของไข่มุกลูกนี้ ไหนเลยประเมนค่าได้ คุณค่าของมันครอบคลุมพิภพไว้ทั้งสิ้น
เพราะกระไรหรือ ?...
บนไขมุกลูกนี้ ถึงกับสลักอักษร "เหล็ง" (ประกาศิต) สีแดงฉานอยู่ตัวหนึ่ง